Emilia Plater Rozpocznij quiz

Urodziła się 13 listopada 1806 roku, była córką hrabiego Franciszka Ksawerego Broel-Plater i Anny von der Mohl. Uwielbiała czytać głównie opowieści o Joannie D’Arc, poematy Adama Mickiewicza, dzieje greckiej bohaterki Boboliny, ale także obszerne dzieła historyczne, które kształtowały jej patriotyzm. Emilia interesowała się również sytuacją polityczną i społeczną panującą w powstałym, na mocy traktatu wiedeńskiego z 1815 roku, Królestwie Polskim. W latach 1824-1829 Emilia dużo podróżowała zarówno po Inflantach, jak i po Litwie i Białorusi. Odbyła również długą, a ostatnią przed zbliżającym się powstaniem, podróż do Warszawy, Częstochowy i Krakowa. W roku 1830 na młodą kobietę spadł ogromny cios mianowicie zmarła najbliższa i najukochańsza dla niej osoba matka Anna. Faktyczny udział Plater w powstaniu listopadowym rozpoczął się 29 marca 1831 roku, kiedy pojawiła się uzbrojona i w męskim stroju w Dusiatach (obecnie miasto położone na Litwie). Emilii Plater udało się zwerbować całkiem spory oddział liczący około 280 pieszych i 30 jeźdźców, który poprowadziła w kierunku Dyneburga (miasto na terenie dzisiejszej Łotwy), z zamiarem jego zdobycia. Wiosną 1831 r. Plater dołączyła koło Poniewieża do formacji wolnych strzelców wiłkomierskich w oddziale Karola Załuskiego i wraz z nimi wkroczyła do Wiłkomierza, gdzie poznała nową towarzyszkę walk powstańczych Marię Raszanowiczównę. Otrzymała od generała Dezyderego Chłapowskiego honorowy stopień kapitana pierwszej kompanii 1. Pułku Piechoty Litewskiej. Niestety porażka wojsk gen. Giełguda 19 czerwca 1831 roku w Górach Ponarskich pod Wilnem załamała obrońców Kowna, które w niedługim czasie zostało zajęte przez oddziały Rosyjskie. Po kolejnej klęsce w bitwie pod Szawlami losy powstania na Litwie były przesądzone. Emilia Plater wraz z Marią Raszanowicz i Cezarym Platerem postanowiła przedrzeć się do Królestwa i włączyć do walki u boku wojsk polskich. Trudy wędrówki, głód, bezsenność okazały się ponad siły Emilii. Mimo troskliwej opieki, Emilia Plater po przyjęciu sakramentów świętych zmarła 23 grudnia 1831 roku. Jej zwłoki zostały przewiezione do Kopciowa i pochowane na miejscowym cmentarzu.