Niepodległość to stan pełnej suwerenności państwa — wolność decydowania o własnych losach, kształtowania ustroju, prawa i kierunków rozwoju bez obcej ingerencji. Dla Polaków niepodległość ma szczególną wartość, ponieważ przez 123 lata (1795–1918) Polska nie istniała na mapie świata, rozdzielona między trzech zaborców: Rosję, Prusy i Austrię.
Pomimo utraty państwowości, naród polski nie zrezygnował z walki o wolność. Powstania narodowe, takie jak listopadowe (1830–1831) i styczniowe (1863–1864), choć zakończone klęską, podtrzymywały ducha narodowego. Kultura, język i tradycje były pielęgnowane w domach i tajnym nauczaniu.
Wielkim wysiłkiem wielu pokoleń niepodległość udało się odzyskać 11 listopada 1918 roku. Wtedy, po zakończeniu I wojny światowej, Polska wróciła na mapę Europy, a marszałek Józef Piłsudski objął władzę wojskową i polityczną, symbolicznie rozpoczynając nową erę wolności.
Niepodległość nie jest dana raz na zawsze — wymaga troski, zaangażowania i odpowiedzialności. Historia Polski przypomina, że wolność to nie tylko przywilej, ale także zobowiązanie wobec przeszłych i przyszłych pokoleń.