Ładysław Buczyński ps. „Kazik Dębiak”

Urodził się 18 listopada 1919 roku w Sewastopolu w rodzinie wywodzącej się z Podlasia. Wraz z rodziną wrócił do Polski w 1922 i zamieszkał w Warszawie. W 1937 został członkiem, i w tym samym roku przywódcą Organizacji Młodzieży Socjalistycznej „Spartakus". Redagował jego pismo „Strzały", w kolejnych numerach tego pisma podpisywał się pseudonimem „Kazik Dębiak". We wrześniu 1939 działał w Robotniczym Komitecie Pomocy Społecznej i brał udział w organizowaniu Robotniczych batalionów Obrony Warszawy. Od października 1939 współredagował konspiracyjne pismo „Wolność". Pod koniec października 1939 reaktywowano OMS „Spartakus" i wznowiono wydawanie „Strzał". W 1941 był członkiem Egzekutywy Centralnej Związku Walki Wyzwoleńczej (ZWW). Pod koniec 1941 utworzył w powiecie Biała Podlaska liczący około 20 osób oddział partyzancki złożony ze zbiegłych jeńców sowieckich i miejscowej młodzieży. Oddział ten zorganizował kilka udanych zasadzek na patrole żandarmerii i Wehrmachtu i wykoleił dwa pociągi. Latem 1942 Buczyński wstąpił do PPR i GL i podporządkował tym organizacjom swój oddział. W październiku 1942 został przeniesiony do Warszawy, do tworzonej wówczas grupy specjalnej Sztabu Głównego GL jako zastępca dowódcy. Zginął 17 stycznia 1943 podczas próby podłożenia bomby w przeznaczonym dla Niemców kinie Apollo (dawniej Napoleon) w Warszawie przy placu Trzech Krzyży. Osaczony przez żandarmów, bronił się do przedostatniego naboju, a ostatnim zastrzelił się. Pośmiertnie awansowany do stopnia podpułkownika i odznaczony Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy. Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.