Franciszek Ratajczak

Urodził się w 1887 r. w Śniatach k. Kościana. W młodym wieku osiadł w Westfalii, gdzie do 1914 r. pracował jako górnik. Tuż przed wybuchem I wojny światowej był członkiem jednej z robotniczych drużyn Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Westfalii. Przymusowo wcielony do armii pruskiej przebywał na froncie zachodnim. Po rewolucji listopadowej 1918 r. w Niemczech został skierowany do Poznania przez Tajny Komitet Werbunkowy Drużyn Sokolstwa w Westfalii i Nadrenii. Z początkiem grudnia 1918 r. przydzielono go do oddziałów Służby Straży i Bezpieczeństwa stacjonujących w Forcie Raucha. W dniu wybuchu Powstania Wielkopolskiego 27 XII 1918 r., jego oddział otrzymał rozkaz wymarszu najpierw w okolice zamku cesarskiego, a później w kierunku „Bazaru”. W pobliżu budynku prezydium policji został ciężko ranny i zmarł tego samego dnia jako pierwsza ofiara Powstania Wielkopolskiego. Pochowany został na cmentarzu górczyńskim w Poznaniu.