Polski polityk, premier rządu RP na uchodźstwie. Urodzony w 1901 roku w Holserhausen syn polskich imigrantów. W Niemczech ukończył cztery klasy szkoły powszechnej. Później, gdy jego rodzina wróciła do Polski, uczęszczał na kurs Szkoły Rolniczej w Swarzędzu. Walczył w powstaniu wielkopolskim i w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1922 roku rozpoczął karierę polityczną wstępując do PSL „Piast”. W latach 1931-1935 był posłem na sejm. Współpracował z Witosem, był przeciwny sanacji i wrogo nastawiony do komunizmu. Walczył w kampanii wrześniowej, po czym zdecydował się na emigrację. W latach 1940-1943 piastował urzędy wicepremiera i ministra spraw wewnętrznych w rządzie Sikorskiego. Po śmierci generała na Gibraltarze, to jemu powierzono misję sformowania rządu. Próbował się porozumieć z ZSRR w sprawie powojennej wschodniej granicy Polski, jednak władze radzieckie stawiały tak daleko idące żądania, że Mikołajczyk złożył dymisję. W czerwcu 1945 roku powrócił do Polski i zaangażował się w tworzenie Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej. Dwa lata później, ostrzeżony o grożącej mu karze śmierci, zwrócił się do ambasady amerykańskiej. Dyplomaci przeszmuglowali go za granicę. Po ucieczce pozbawiono go obywatelstwa polskiego. Zmarł w 1966 roku w Waszyngtonie. Obywatelstwo przywrócono mu pośmiertnie w roku 1989.
