Urodził się 19 marca 1898 roku w Łodzi. Zaangażował się w działalność Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1915 ukończył szkołę podoficerską POW, a w końcu lata 1916 udał się w Sieradzkie, podejmując pracę nauczyciela, lecz głównie z zadaniem tworzenia oddziałów POW. . Pod ps. „Szary” został mianowany zastępcą komendanta Obwodu Sieradzkiego POW, a na początku 1918 r. został komendantem tego Obwodu. W 1919 skierowano go do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie, po której ukończeniu dostał przydział do 28 pułku Strzelców Kaniowskich w Łodzi. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1920. Objął stanowisko dowódcy Batalionu Stołecznego w Warszawie, na którego czele podczas kampanii wrześniowej bronił m.in. Fortu „Bema”. Po kapitulacji dostał zadanie zorganizowania Okręgu Lubelskiego Służby Zwycięstwu Polski. Stworzył zawiązek Komendy Okręgu, lecz wkrótce na skutek zagrożenia aresztowaniem został odwołany do Warszawy i latem 1940 przeniesiony do Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej. Inspektor Komendy Głównej ZWZ. 17 listopada 1940 został aresztowany przez NKWD we wsi Morusy k.Tykocina, następnie przewieziony do Moskwy i osadzony na Łubiance. W czerwcu 1941 skazany przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR na karę śmierci za sabotaż i dywersję, na początku sierpnia 1941 po podpisaniu układu Sikorski-Majski karę anulowano. 30/31 marca 1942 jako cichociemny wrócił do kraju w roli oficera łącznikowego Naczelnego Wodza, który widział Józefa Spychalskiego na stanowisku zastępcy komendanta Armii Krajowej. 1 listopada 1942 został mianowany komendantem Okręgu Kraków AK. 24 marca 1944 Kripo aresztowało go w Krakowie przy ul. Dietla 32 wraz z kilkoma oficerami sztabu. Został wywieziony w nieznanym kierunku i zamordowany najprawdopodobniej w sierpniu 1944 w KL Sachsenhausen.
