Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich przy aktywnym i częstym wsparciu miejscowej ludności ukraińskiej wobec mniejszości polskiej byłego województwa wołyńskiego II RP, a także na terenach Galicji w okresie od lutego 1943 do lutego 1945..Ofiarami mordów, których kulminacja nastąpiła w lecie 1943, byli Polacy, w dużo mniejszej skali Rosjanie, Ukraińcy, Żydzi, Ormianie, Czesi i przedstawiciele innych narodowości zamieszkujących Wołyń. OUN i UPA wraz z zaangażowanymi wiejskimi bojówkami ukraińskimi wymordowały na Wołyniu łącznie ok. 60 tys. Polaków, od niemowląt do starców, niszcząc przy tym kilka tysięcy polskich osiedli i kilkadziesiąt tysięcy gospodarstw. Pierwszy masowy mord Polaków miał miejsce 9 lutego 1943 r. w powiecie sarneńskim. Organizacja mordów, ich przebieg, zasięg terytorialny i rozmiary, propagowana przy tym ideologia nawołująca do wyniszczenia Polaków jako grupy narodowościowej świadczą, że była to zamierzona i zorganizowana akcja fizycznej eksterminacji ludności polskiej, a w świetle konwencji w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa z 1948 r. zakwalifikowana jako ludobójstwo. Ze względu na powszechność okrucieństwa, którym sprawcy ludobójstwa na Wołyniu z OUN-UPA poddawali swe polskie ofiary niezależnie od wieku i płci, a więc nawet dzieci, uzasadnionym jest używanie specjalnego określenia tej zbrodni jako "genocidium atrox", czyli ludobójstwo straszliwe, dzikie, okrutne.