Ryszard Kaczorowski

Ryszard Kaczorowski urodził się 26 listopada 1919 roku w Białymstoku. Jego rodzina miała szlacheckie pochodzenie. Młody Ryszard wstąpił do ZHP. W strukturze pełnił funkcję komendanta okręgu (białostockiego), kiedy na ziemie Polskie wkroczyła Armia Czerwona. To właśnie wtedy podjął decyzję o uformowaniu Szarych Szeregów. Kaczorowski współpracował ze Związkiem Walki Zbrojnej. W tych trudnych czasach nie trudno było o problemy, zwłaszcza jeśli prowadziło się walkę z wrogiem. Mężczyzna został pojmany i więziony początkowo w swoim rodzinnym mieście, a następnie przewieziony do Mińska. 1 lutego 1940 odbył się jego proces. Wyrok został wydany. Na jego mocy Ryszard Kaczorowski miał zostać skazany na śmierci. Po ponad trzech miesiącach, 10 maja, wyrok zmieniono. Został przewieziony do łagru, gdzie miał pracować przez dziesięć lat. Udało mu się uniknąć tego losu. Uwolniono go, podobnie jak innych więźniów, na mocy porozumienia Sikorski-Majski. Po oswobodzeniu przyłączył się do Armii gen. Andersa. U jego boku walczył pod Monte Cassino. Po wojnie Ryszard Kaczorowski, opuścił kraj i osiedlił się w Anglii. Skończył tam szkołę handlową i piastował spokojną posadę księgowego. Nie zapomniał jednak o sprawach ważnych czyli o kraju. Choć nie mógł bezpośrednio działać na ziemiach Polski, starał się pomagać na odległość. Nadal związany był z harcerstwem. Rok 1986 to czas, kiedy Kaczorowski wkroczył do świata wielkiej polityki. Otrzymał stanowisko ministra ds. krajowych w rządzie, który utworzono na emigracji. Trzy lata później został Prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie. Był ostatnim takim prezydentem. W roku 1990, dnia 22 grudnia, przekazał władzę. Prezydent Kaczorowski był wielkim orędownikiem sprawy polskiej na Zachodzie. Za swoją działalność, nie tylko polityczną, odebrał szereg odznaczeń. Były to np. „Bene Merito”, „Krzyż Wielki Orderu Piusa”. Sama królowa Elżbieta II mianowała go kawalerem I klasy. Zginął 10 kwietnia 2010 w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem.