Urodził się 4 grudnia 1916 roku w Łapszach Niżnych. Po maturze wstąpił do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego. W 1937 r. rozpoczął studia w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Pallotynów w Ołtarzewie, gdzie zastał go wybuch wojny. W wrześniu 1939 r. wraz z innymi klerykami z seminarium został ewakuowany przed nadciągającym frontem na wschód. Trafił do sowieckiej niewoli, z której udało mu się zbiec i powrócić do Ołtarzewa. W kwietniu 1941 roku przyjął święcenia kapłańskie. W tym samym czasie rozpoczął studia na tajnym Wydziale Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Do wybuchu Powstania Warszawskiego pracował jako duszpasterz i kapelan szpitala w Zakładzie Sióstr Rodziny Maryi na Koszykach przy ul. Hożej w Warszawie. W konspiracji w Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej. Kapelan zgrupowania „Kryska”. Podczas Powstania odprawia msze polowe dla żołnierzy AK i cywilów, spowiada, odwiedza pacjentów w szpitalach, ratuje rannych, wynosząc ich z pierwszej linii frontu. W ostatnich dniach Powstania na Przyczółku Czerniakowskim poświęca się ratowaniu życia innych, odmawiając ewakuacji na praski brzeg Wisły i oddając swe miejsce w pontonie rannemu żołnierzowi. Po zajęciu dzielnicy przez oddziały niemieckie został powieszony przez SS-mana na zapleczu budynku Solec 51. Spoczywa na Cmentarz Powązkowski w kwaterze zgrupowania AK „Kryska”.