Armia „Łódź”

Utworzona 23 marca 1939 roku pod dowództwem gen. dyw. Juliusza Rómmel miała zorganizować obronę pomiędzy Armią „Poznań” i Armią „Kraków” w pasie od Błaszek na północy do Przedborza na południowym wschodzie. Do podstawowych zadań wyznaczonych siłom Armii „Łódź” należała osłona w kierunku na Łódź i Piotrków Trybunalski oraz nacieranie na nieprzyjaciela z kierunku Sieradza na zachód. Szerokość pasa obrony wynosiła około 120 km. Główna pozycja oporu została wyznaczona wzdłuż Warty i jej prawego dopływu Widawki. Pozycja ta znajdowała się w odległości około 90 km od granicy na jej skrzydłach i około 60 km w środku obrony. Dowódca armii został też poinformowany, że na jego prawym skrzydle Armia „Poznań” w razie konieczności cofania się będzie opóźniać przeciwnika na kierunku Głogów–Koło, będzie bronić się nad Wartą z przedmościem Koło. Na jego lewym skrzydle Armia „Kraków” będzie osłaniać kierunek Opole–Częstochowa, natomiast bronić będzie śląskiego okręgu przemysłowego. Armia „Łódź” przez cztery dni w ciężkich walkach opóźniała niemiecką inwazję. Następnie w walkach odwrotowych większością swych sił obsadziła Twierdzę Modlin pod dowództwem generała brygady Wiktora Thommée. Łącznie w skał armii wchodziły: 34 bataliony piechoty, 29 szwadronów kawalerii, ok. 170 dział, 10 dział przeciwlotniczych, 50 czołgów, 2 pociągi pancerne 55 samolotów, w tym 22 myśliwskie, 10 rozpoznawczych, 14 obserwacyjnych i 9 łącznikowych.