Generał Stanisław Maczek postać niezwykła, należał do jednych z najbardziej uzdolnionych dowódców w Polskich Siłach Zbrojnych na zachodzie. Wybitny taktyk, uwielbiany przez swoich żołnierzy i narody, które wyzwalał. Przez komunistów pozbawiony obywatelstwa polskiego i skazany na zapomnienie. Maczek po wybuchu I wojny światowej został powołany do armii austriackiej. W kwietniu 1919 został dowódcą lotnej kompanii w 4. Dywizji Piechoty. Po ustaniu walk polsko-ukraińskich Maczek został zweryfikowany w stopniu majora i przeniesiony do zadań sztabowych. Podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził batalionem szturmowym dywizji jazdy. Od 1938 r. dowódca zmotoryzowanej 10. Brygady Kawalerii. Po internowaniu na Węgrzech przedostał się do Francji, gdzie został generałem. W kampanii francuskiej dowodził 10. Brygadą Kawalerii Pancernej, która walczyła w Szampanii. W Szkocji rozpoczął starania o utworzenie Pierwszej Dywizji Pancernej, co udało się w 1942 r. W 1944 roku I Dywizja Pancerna bierze udział w lądowaniu w Normandii, generał dowodzi wojskami w zwycięskiej bitwie pod Falaise. Następnie prowadzi swoją dywizję w stronę Belgii i Holandii, podczas marszu wyzwala Ypres, Gandawę i Passchendale. Do historii przechodzi wyzwolenie przez gen. Maczka Bredy bez strat w ludności cywilnej. Po przejęciu władzy w Polsce przez komunistów generał Maczek pozostał na emigracji w Edynburgu. Utrzymywał rodzinę imając się różnych zajęć, był m.in. barmanem. W 1990 r. został mianowany generałem broni. Zmarł w wieku 102 lat.
