Urodziła się w 1927 roku na Wołyniu. Wojenna zawierucha zaprowadziła ją do Gdańska, z którym na stałe związała swoje życie. Jako młoda robotnica marzyła o byciu pracownikiem Stoczni Gdańskiej. Swój cel zrealizowała w 1950 roku, gdy po odpowiednim kursie podjęła pracę spawacza elektrycznego na wydziale ślusarni okrętowej. Po 16 latach zatrudnienia ze względu na stan zdrowia postanowiła przekwalifikować się na suwnicową. Od początku wyróżniała się sumienną i ofiarną pracą ― jej osiągi produkcyjne dochodziły nawet do 300% normy! Wysiłki te zostały docenione przez komunistyczne władze, które odznaczyły ją brązowym, srebrnym i złotym Krzyżem Zasługi. Jako osoba życzliwa i pomocna pani Ania stała się także postacią rozpoznawalną i lubianą w środowisku robotników Stoczni Gdańskiej. Po koniec lat siedemdziesiątych zaangażowała się w działalność w opozycyjnych Wolnych Związkach Zawodowych Wybrzeża. Były one niezależną od komunistycznych władz organizacją wspierającą robotników w walce o przestrzeganie ich podstawowych praw. Z powodu zaangażowania w działania związkowe spotykały ją różne represje ze strony władz stoczni i Służby Bezpieczeństwa ― była zatrzymywana i szykanowana, oddelegowywano ja do innych miejsc pracy. Ostatecznie, 7 sierpnia 1980 roku, po niemal 30 latach zatrudnienia w Stoczni Gdańskiej Anna Walentynowicz została dyscyplinarnie zwolniona ze stoczni. W uzasadnieniu decyzji podano „ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych”. Weszła w skład Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego i została sygnatariuszem historycznego Porozumienia Gdańskiego. W 1981 roku w wyniku konfliktu z Lechem Wałęsą wykluczono ją ze struktur Solidarności. Kontynuowała jednak opozycyjną działalność, w związku z którą w okresie stanu wojennego została osadzona w obozie internowania, a potem odbywała także wyrok w więzieniu. Za swoje zasługi Anna Walentynowicz została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Orła Białego i Medalem Wolności przyznawanym przez amerykańską Fundację Ofiar Komunizmu. Zginęła w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem 10 kwietnia 2010 roku.