Westerplatte, 1 września 1939 godzina 4:48 niemiecki okręt Schleswig-Holstein rozpoczyna zmasowany ostrzał polskiej placówki na wybrzeżu, który trwa do godziny 4:55. Tuż po jego zakończeniu do akcji ruszają niemieckie oddziały, w tym kompania szturmowa marynarki Wojennej dowodzona przez mata artylerii Georga Wolfa.
Do tego momentu prawdopodobnie Wojciech Najsarek, chcąc przeczekać nawałnicę pocisków, ukrywał się w budynku na stacji Westerplatte. Dopiero po ustaniu ostrzału i rozpoczęciu szturmu marynarki, próbował przedostać się w głąb polskich pozycji na wybrzeżu, w tym momencie pada przeszyty niemieckimi pociskami.
Śmierć Sierżanta Wojciecha Najsarka zaprojektowana przez Muzeum Drugiej Wojny Światowej.
Tutaj napotykamy sprzeczne informacje odnośnie jego śmierci. Jedna z relacji mówi że Wojciech zginął na miejscu, natomiast inna, którą zdał marynarz kompani szturmowej, mat Georga Wolfa, Najsarek został postrzelony i ranny przetransportowany do gdańskiego szpitala gdzie zmarł. Miejsce pochówku nie jest znane, najprawdopodobniej został pochowany na cmentarzu na Zaspie, chociaż nie można także wykluczyć że leży w jednym z grobów nieznanego żołnierza.
Wojciech Najsarek urodził się 22 kwietnia 1900 roku w Jaśmierzu w powiecie sanockim. Był synem Józefa i Ludwiki z Florczaków. W rodzinnej miejscowości ukończył szkołę powszechną. 3 listopada 1918 roku wstąpił ochotniczo do 3. baonu strzelców sanockich w Sanoku. Uczestniczył w walkach pozycyjnych w Chyrowem. W maju 1919 roku przeniesiono Wojtka do 18. Pułku Piechoty. Walczył w tzw. ofensywie majowej pod Samborem, Stryjem i Haliczem, gdzie ze swoją jednostką osłaniał min. linie kolejową i pociągi pancerne kursujące na linii do Lwowa. 10 sierpnia 1919 roku przeniesiono Najsarka do 4 . baonu wartowniczego w Sączu. W maju 1920 roku wraz z batalionem walczył pod Mołodecznem i Bracławem. W lipcu został przydzielony do dowództwa dworca w Mołodeczenie, a następnie do dworca w Brześciu i tutaj pozostał aż do zakończenia działań wojennych na froncie.
Wojciech Najsarek; Fot. archiwumW 1923 roku został skierowany na roczny kurs adiunktów kolejowych do Poznania. W 1924 roku dostał przydział do Sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu nr IX (okręg brzeski), gdzie pełnił funkcję rejestratora kancelarii sztabu. W 1926 roku ożenił się z Marią z d. Ostrowską. W 1933 r. pracował jako dyżurny ruchu na PKP w Redzie. 19 kwietnia 1937 objął stanowisko zawiadowcy stacji handlowej Gdańsk-Westerplatte, posiadając stopień wojskowy starszego sierżanta rezerwy. Wojciech udzielilał się w życiu polskiej społeczności Wolnego Miasta Gdańska, należał m. in. do: Gminy Polskiej, Związku Polaków w WMG, Kolejowgo Przysposobienia Wojskowego, Rodziny Kolejowej, Kolejowego Klubu Sportowego, Ligi Morskiej i Kolonialnej oraz Ligi Obrony Powietrznej Państwa.
W 1945 r. został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari V klasy, który został mu nadany rozkazem personalnym Naczelnego Dowództwa WP nr 749 z 30 sierpnia 1945 r. za obronę Westerplatte.
Za życia otrzymał także:
Poniżej wniosek gen. bryg. Trojanowskiego o oznaczenie Wojciecha Najsarka Brązowym Krzyżem Zasługi:
W czasie swojej pracy w Sztabie st. sierż. Najsarek okazał się podoficerem o dużych zaletach osobistych i wysokiej wartości moralnej. Jako wykonawca należy do najwybitniejszych pracowników, wyróżniając się spośród innych swą pracowitością, sumiennością i skrupulatnością. Dzięki tym walorom wykonuje swe obowiązki registratora ku zupełnemu zadowoleniu, pracując nieraz i poza godzinami urzędowymi.
Zasługuje w zupełności na uwzględnienie.
D-ca Okręgu Korpusu Nr IX
(-) TROJANOWSKI Gen. Bryg.
Pieczęć i podpis wnioskodawcy
Żródła:
westerplatte.pl; muzeum1939.pl
