Generał Stanisław Burhardt-Bukacki

Generał Stanisław Burhardt-Bukacki

Stanisław Burhardt-Bukacki urodził się 8 stycznia 1890 roku w Cannes. Pochodził z bardzo patriotycznej rodziny, jego ojciec brał udział w powstaniu styczniowym, a dziadek walczył w powstaniu listopadowym. Obserwując jego młodzieńcze losy można odnieść wrażenie, że służba w legionach była konsekwencją przyjętego systemu wartości i tradycji patriotycznych, które wyniósł z rodzinnego domu. Już podczas nauki w częstochowskim gimnazjum zaangażował się w działalność ruchu niepodległościowego należał do towarzystwa „Sokół”, a od 1910 roku do Związku Strzeleckiego, działał także w Związku Walki Czynnej i Polskich Drużynach Strzeleckich.

Wybuch pierwszej wojny światowej zastał go podczas kursu instruktorskiego Polskich Drużyn Strzeleckich w Nowym Sączu. Zgłosił się do Pierwszej Kompani Kadrowej i objął dowództwo nad jednym z plutonów. Szybko uzyskał awans na podporucznika i niedługo później objął dowództwo nad 4. kompanią III batalionu 1. Pułku Piechoty Legionów Polskich. Z początkiem 1915 roku Stanisław otrzymał kolejny awans, tym razem na kapitana i zaczął dowodzić I batalionem 1. Pułku Piechoty. W kwietniu 1916 roku zastał awansowany do stopnia majora piechoty. Jeszcze w tym samym roku objął dowództwo nad 5. Pułkiem Piechoty początkowo jako zastępca rannego podczas bitwy pod  Kostiuchnówką Leona Berbeckiego, a od grudnia jako samodzielny dowódca. Burhardt-Bukacki nie oszczędzał się w boju. Dwukrotnie ranny, po raz pierwszy w grudniu 1914 roku pod Łowczówkiem, a drugi raz podczas bitwy pod Jastkowem w sierpniu 1915 roku. W czasie wspomnianej wcześnie bitwie pod Kostiuchnówką w roku 1916 wykazał się ogromnym męstwem.

Komenda 5. Pułku Piechoty Legionów Polskich po bitwie pod Kostiuchniówką mjr Burhardt-Bukacki drugi od prawej
fot. Komenda 5. Pułku Piechoty Legionów Polskich po bitwie pod Kostiuchniówką mjr Burhardt-Bukacki drugi od prawej

W trakcie kryzysu przysięgowego został internowany w obozie w Beniaminowie. Z niewoli zwolniony 15 października 1918 roku. Po odzyskaniu wolności objął dowództwo nad Polską Organizacją Wojskową działającą na terenach okupowanych przez Austriaków. W listopadzie tego samego roku wyznaczony na stanowisko szefa Sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego „Lublin”, a wkrótce został szefem Dowództwa Okręgu Generalnego „Warszawa”. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej, a także walczył w wojnie polsko-bolszewickiej.

W dwudziestoleciu międzywojennym Stanisław Burhardt-Bukacki szybko piął się po szczeblach wojskowej kariery. W roku 1924 został awansowany na stopień generała brygady z 5. lokatą w korpusie generalskim. Podczas przewrotu majowego pozostał wierny marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu. W 1935 roku objął stanowisko Inspektora Armii, a już w następnym roku awansował do stopnia generała dywizji.

Legiony na froncie wschodnim. Major Burhardt-Bukacki siedzi drugi od lewej. fot. Legiony na froncie wschodnim. Major Burhardt-Bukacki siedzi drugi od lewej.

Fragment referatu pt. „Przysposobienie wojskowe” wygłoszonego 28 marca 1926 roku na Pierwszym Plenarnym Posiedzeniu Rady Naczelnej Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego:

„Wojna światowa wykazała niezbicie, że tylko wspólny wysiłek całego narodu – zgodna praca wszystkich walczących i pozostałych w kraju obywateli – może zapewnić narodowi utrzymanie jego bytu niepodległego. Całkowite zrealizowanie hasła naród pod bronią – w jego najszlachetniejszym znaczeniu – jest dzisiaj obowiązkiem każdego narodu, dążącego do zachowania swego bytu (…). Najwyższy więc czas, by i społeczeństwo polskie zdało sobie sprawę z tego, że w obliczu gromadzących się nad naszemi granicami chmur nie można dalej trwać w bezczynności, że trzeba wziąć się do solidnej, wytężonej pracy.”

Tuż przed wybuchem II wojny światowej doświadczonemu i błyskotliwemu generałowi Burhardt-Bukackiemu zostało powierzone szefostwo Polskiej Misji Wojskowej w Paryżu. Zajął się negocjowaniem umowy o odtworzeniu Wojska Polskiego we Francji. Umowy tej musiał nauczyć się na pamięć, gdyż sztab posiadał tylko jeden egzemplarz, a robienie notatek zostało zakazane, ze względu na tajność całego przedsięwzięcia.

Po kapitulacji Francji objął dowództwo nad polskim zgrupowaniem w Szkocji. Zmarł w Edynburgu 6 czerwca 1942 roku z powodu ciężkiej choroby. Został pochowany na jednym z edynburskich cmentarzy.

Stanisław Burhardt-Bukacki fot. Stanisław Burhardt-Bukacki

Źródła:

  • „100 Polskich Legionistów” wyd. Świętego Filipa Apostoła rok 2018
 

Miejsca pamięci

POWIĄZANE KADRY

DZIENNIK HISTORII POLSKI

22 Września
967 (1056 lat temu)
Mieszko I pokonał Wolinian pod wodzą Wichmana i osiągnął hegemonię na Pomorzu Zachodnim
1626 (397 lat temu)
Rozpoczęła się bitwa pod Gniewem. Armia polska dowodzona przez króla Zygmunta III Wazę w liczbie 12 tysięcy żołnierzy husarii oraz piechoty niemieckiej, aż do 1 października skutecznie stawiała opór lepiej wyszkolonej armii szwedzkiej pod dowództwem króla Gustawa Adolfa. Strona Polska osiągnęła swój cel, nie pozwalając Szwedom ruszyć na słabo umocniony Gdańsk. Żadnej ze stron, w trakcie trwania bitwy, nie udało się rozbić swojego przeciwnika.
1863 (160 lat temu)
W czasie powstania styczniowego pod Ciernem w województwie świętokrzyskim 500 osobowy oddział powstańczy pod dowództwem Zygmunta Chmieleńskiego (zdjęcie) stoczył krwawą walkę z oddziałem wojsk rosyjskich.
1907 (116 lat temu)
Urodził się Zbigniew Przybyszewski, komandor porucznik, obrońca Helu w 1939 roku, odznaczony orderem Virtuti Militari. Aresztowany w 1950 roku przez władze komunistyczne i oskarżony o „próbę obalenia władzy ludowej”, skazany na karę śmierci. Zamordowany strzałem w tył głowy w 1952.
1920 (103 lata temu)
Urodził się Joachim Achtelik, artysta plastyk podchorąży AK, uczestnik ruchu oporu na Śląsku, zamordowany przez Niemców przez publiczne powieszenie na ulicznej latarni.
1939 (84 lata temu)
W czasie bitwy pod Łomiankami poległ mjr Stanisław Dembiński. Był nieetatowym zastępca dowódcy 11 Dywizjonu Artylerii Konnej.
1939 (84 lata temu)
W walce w Łomiankach Górnych poległ kpt. Brunon Guttenberger. Był dowódcą 1 baterii 11 Dywizjonu Artylerii Konnej.
1939 (84 lata temu)
Podczas bitwy pod Łomiankami poległ mjr Leszek Lubicz-Nycz. Był legionistą i brązowym medalistą olimpijskim z Los Angeles.
1939 (84 lata temu)
Pod Sopoćkinami w okolicach Grodna żołnierze sowieccy zastrzelili generała Józefa Olszynę-Wilczyńskiego, dowódcę Zgrupowania „Grodno”. Kawalera Virtuti Militari i Krzyża Walecznych.
1939 (84 lata temu)
Załoga Lwowa pod dowództwem generała Władysława Langnera, nie chcąc oddać miasta w ręce Niemców, skapitulowała przed oddziałami Armii Czerwonej. Sowieci złamali wkrótce warunki kapitulacji i internowali obrońców. Miasto już nigdy nie powróciło do Polski.
1939 (84 lata temu)
W bitwie pod Łomiankami Górnymi, prowadząc atak na bagnety, poległ generał Mikołaj Bołtuć, dowódca GO „Wschód” w składzie Armii „Pomorze”.
1940 (83 lata temu)
Niemieckie siły policyjne rozpoczęły Aktion Saybusch, akcję wysiedlania polskiej ludności z Żywiecczyzny do Generalnego Gubernatorstwa. Wysiedlonych zostało około 20 tysięcy Polaków.
1953 (70 lat temu)
Zakończył się pokazowy proces bp. Czesława Kaczmarka, skazanego na 12 lat więzienia. Podczas śledztwa był brutalnie torturowany.
1997 (26 lat temu)
Wojskowa Prokuratura Okręgowa w Warszawie umorzyła śledztwo przeciwko pułkownikowi Ryszardowi Kuklińskiemu, uznając, że współpracując z amerykańskim wywiadem działał na rzecz Polski w stanie „wyższej konieczności”.
Miejsca pamięci

LICZBA MIEJSC PAMIĘCI

© 2019 -   pamietajskadjestes.pl - Wszelkie prawa zastrzeżone | Ustawienia ciasteczek